მერლინ მონრო – ლეგენდა სიცოცხლეში და სიკვდილის შემდეგ

ნამდვილი სახელი: ნორმა ჯინ ბეიკერ მორტენსონი.

დაიბადა: 01. 06. 1926 ლოს-ანჯელესში

დაიღუპა: 05. 08. 1962 ბრეიტვუდში (კალიფორნია).

სწავლობდა სამსახიობო სტუდიაში - ნიუ იორკში.

იცხოვრა კაშკაშა, მაგრამ მოკლე და რთული ცხოვრებით...

ამერიკის სექს-სიმბოლო, უამრავი მამაკაცის საოცნებო ზმანება, მილიონობით ქალის შურის ობიექტი, რომლის კინო-ოლიმპის მწვერვალზე გამოჩენა სასწაულს ჰგავდა, მაგრამ ტრაგიკული ფიგურა აღმოჩნდა...

არშემდგარი პირადი ცხოვრება და იმის ამაო მცდელობა, რეჟისორებისთვის დაემტკიცებინა, “ლამაზმან მერლინს” საკუთარი “ღირსებების” დემონსტრირებაზე გაცილებით მეტის უნარი შესწევსო - აი, იმ ტრაგედიის ძირითადი მიზეზები, რომელიც მოგვიანებით მდიდრულ აგარაკზე გათამაშდა - 1962 წლის 5 აგვისტოს დილას პოლიციამ მერლინის ცხედარი აღმოაჩინა.

ამ ტრაგედიის მთელი სიღრმე რომ იგრძნო, ალბათ წარსულში უნდა დაბრუნდე; იმ დროში, როცა ქერაკულულებიანი ნორმა ჯინი ცხოვრების პირველ, საკმაოდ სასტიკ გაკვეთილებს იღებდა...

ვინ იცის, როგორი ბედისწერა ელოდა მერლინ მონროს, ბუნებას რომ არ დაეჯილდოებინა მშვენიერი სხულით, საოცარი კანითა და  საყვარელი სახით, რომელშიც ანგელოზის მომხიბვლელობა მაცდურის ჯადოსთან იყო შეზავებული...

რეჟისორებისთვის მერლინი ყოველთვის ლამაზ სექსუალურ ქალად რჩებოდა, და არც ერთ მომწვევს მასში მსახიობის დანახვა არც უცდია და არც სურდა.

ამით აიხსნება მისი სურათების რეპერტუარიც: "სიყვარულის ბუდე" (1951), "მოდი, დავქორწინდეთ" (1951), "ჩვენ ცოლი არა გვყავს" (1952), "შემოსვლა დაუკაკუნებლადაც შეიძლება” (1952), "ჯენტლმენებს ქერები ურჩევნიათ" (1953), "როგორ გავყვე მილიონერს" (1953) და სხვ.

მერლინი ვარსკვლავი ხდება, მისი ფოტოები საღამოს კაბებში - თუ მათ გარეშე - მილიონობით ტირაჟით იყიდება, პრესის ფურცლებზე კი გაუთავებლად ჭორაობენ მის პირად ცხოვრებაზე.

ეკრანული იმიჯის შეცვლის ყველა ცდა მარცხით მთავრდება. ე. კაზანისა და ლი სტრასბერგის თეატრალურ სტუდიაში გაკვეთილებს ესწრება და ამის გამო დასცინიან. ინტერვიუებში სულ იმეორებს, სერიოზულ სურათებში თამაში მსურსო... მაგრამ ისევ მელოდრამებსა და კომედიებში იწვევენ, მაცდური - მაგრამ ცალტვინა ლამაზმანის როლზე (ფილმები: "შოუ-ბიზნესზე კარგი ბიზნესი არ არსებობს", 1954; "ქორწილიდან 7 წლის შემდეგ", 1955; "უფლისწული და მომღერალი”, 1957).

ბევრი მსახიობი და რეჟისორი (მათ შორის ცნობილი ლოურენს ოლივიე) აღნიშნავდა, რომ მისი, როგორც დრამატული მსახიობის ტალანტი, უდავოა. თუმცა ამით არაფერი იცვლება. მაყურებლისთვის ის იგივე რჩება: საყვარელი, ლამაზი სოლისტი, გოგონა ჯაზის ორკესტრიდან, მილიონერზე გათხოვებას რომ ნატრობს, მაგრამ ბედნიერებას მასავით ღატაკ, მაგრამ მომხიბვლელ მუსიკოსთან პოულობს.

სამწუხაროდ, მხოლოდ ერთხელ გამოუვიდა მერლინს ჩვეული ამპლუადან გამოსვლა – ეს ბოლო ეკრანულ  ნამუშევარში მოხდა, სიმბოლური სახელწოდებით "RESTLESS" (1961). სამწუხაროა, მაგრამ მაშინ, როცა მსახიობი მერლინ მონრო “დაიბადა”, ქალს, რომელიც ამ სახელსა და გვარს ატარებდა, სულ ცოტა ხნის სიცოცხლეღა დარჩენოდა. 

მოახლოებულ სიბერეზე აკვიატებულმა ფიქრმა, არტურ მილერთან გაყრამ, საქმით დაუკმაყოფილებლობამ და ა. შ. მსახიობი დეპრესიამდე, ხოლო დეპრესიიდან “გამოსავლის” ძიებაში – ალკოჰოლამდე, ნარკოტიკებამდე და აბებამდე მიიყვანა.

და მაინც… მიუხედავად იმისა, რომ ოფიციალური დასკვნა თვითმკვლელობაზე საფუძვლიანად ჯერ არავის უარუყვია, მერლინ მონროს სიკვდილი მაინც უამრავ ეჭვს, აზრს და ვარაუდს ბადებს...

მაშ ასე, როგორ “იწერებოდა” მერლინის ისტორია:

ოჯახი 

დედა: გლედის ბეიკერი, ერთ-ერთ სტუდიაში მანტაჟს აკეთებდა, კინოფირს აწებებდა. ყოველთვის იმაზე ოცნებობდა, ქალიშვილი ცნობილი გამხდარიყო.

სულ მუშაობდა, ნორმა კი ძიძებთან რჩებოდა. როცა გოგონას 7 წელი შეუსრულდა, დედა, ღრმა დეპრესიაში, მეგობარს დანით მივარდა. ამიტომ სულიერად სნეულთა საავადმყოფოში წაიყვანეს, სწორედ იმაში, რომელშიც მერილინის ბებია მოკვდა.

იშვიათი გამონაკლისების გარდა, გლედისი მერლინის ცხოვრების მანძილზე სულ ფსიქიატრიულში იყო.

მამა - უცნობია, აღმზრდელი მხოლოდ დედა იყო. დაბადების მოწმობაში მამა ედვარდ მორტენსონია. მერლინს ის არასდროს უნახავს. ერთხელ დედას სურათი უჩვენებია და უთქვამს, ეს მამაშენიაო. მაგრამ სურათიდანაც ბევრი არაფერი ახსოვდა: ფართოფარფლებიანი შლაპა და პატარა, წვრილი ულვაში, კლარკ გეიბლივით.

ბაბუა: ოტის მონრო, ასევე სულიერი დაავადებით გარდაიცვალა, რომელიც სიფილისის ბოლო სტადიამ გამოიწვია. 

ბებია: დეპლა მონრო, როგორც ერთხელ უკვე აღვნიშნეთ, ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში 51 წლის ასაკში გარდაიცვალა. გულის დაავადება ტანჯავდა, მოგვიანებით დაავადებამ მანიაკურ-დეპრესიული ფსიქოზი გამოიწვია.

ბავშვობა

1 ივნისს 1926 წლის გლედის მონრო ბეიკერს ქალიშვილი გაუჩნდა, რომელსაც იმ დროისთვის პოპულარული მსახიობის - ნორმა ტოლმეჯის მსგავსად – ნორმა დაარქვა.

გლედისი 2 წელი იყო მარტინ მორტენსონის ცოლი, მაგრამ მერლინის დაბადების დროს, უკვე გაშორდა ქმარს. მორტინსონის მამობა საეჭვოდ მიიჩნევა, მაგრამ, ასეა თუ ისე, დედამ შვილი ამ გვარით ჩაწერა.

სამსახურის გამო გლედისს ქალიშვილისთვის არ ეცალა. 2 კვირის გოგონა ახალმა მშობლებმა იშვილეს. 1932 წლიდან  (8 წლის) ნორმა ჯინი ბოლენდერებთან ცხოვრობდა. ეს ოჯახი ბავშვებს აღსაზრდელად იმისთვის იღებდა, რომ კრიზისის წლებში ბავშვის შემწეობაზე ეცხოვრა. გლედისი ხანდახან სტუმრობდა შვილს და გოგონას ართობდა და ამხიარულებდა.

1932 წლის ზაფხულში დედას შვილი თავისთან მიჰყავს. მაგრამ 1 წლის შემდეგ, მამის გარდაცვალების გამო ღრმა დეპრესიაში ჩავარდნილი ქალი ისევ კლინიკაში ხვდება.

ნორმა ჯინ ბეიკერი საკუთარი თავის ანაბარა რჩება და მასზე ზრუნვას დედის მეგობარი – გრეის ეტკინსონ მაკ-კი იწყებს.

ბავშვი ძალიან უყვარდა და ოცნებობდა მისგან კინოვარსკვლავი გამოეჩარხა. ათასნაირ მორთულობას ყიდულობდა, ლამაზად სიარულსა და კოსმეტიკის გამოყენებას ასწავლიდა და ხშირად დაჰყავდა  კინოში. საბოლოოდ ის გოგონას ოფიციალური მეურვე გახდა.

იმ პერიოდში გრეისს ერვინ სილლიმენ გოდარდი გაუცვნია. მოხდენილი, გაყრილი, მსმელი, 3 ქალიშვილით და მაინც სასურველი. გრეისმა იქორწინა. ოჯახმა აღსაზრდელად დაიტოვეს ერვინის ერთ-ერთი ქალიშვილი - ნონა, ნორმას გამოკვების თავი კი აღარავის ჰქონდა.

1935 წელს ნორმა ჯინი ობლების თავშესაფარში გადადის და იქ 2 წელი ცხოვრობს. შაბათობით გრეისი სტუმრობს და მომავალი ვარსკვლავი კინოში მიჰყავს.

1937 წელს გრეისმა ნორმა თავშესაფრიდან წამოიყვანა, მაგრამ გოდარდებთან ცხოვრება მხოლოდ რამდენიმე თვით შემოიფარგლა – ერთხელ მთვრალმა ერვინმა გოგონას გაუპატიურება სცადა. ნორმა გრეისის ბებიასთან გადადის. აქ კიდევ ერთი უსიამოვნო ისტორია მოხდება, ისევ სექსუალურ ნიადაგზე, უკვე ბიძაშვილთან (ბიჭი - 12 წლის იყო, გოგონა - 11) და ის ისევ იცვლის მისამართს.

გრეისის დეიდასთან გადადის, შემდეგ მისი ავადმყოფობის გამო ისევ გოდარდებთან ბრუნდება. ბოლო ორი წლის მანძილზე თურმე გაიფურჩქნა, უკვე ბევრ ყმაწვილს რჩებოდა მასზე თვალი და “გოგონა მმმ...”-ს – ეძახდნენ, საკუთარი თავის რწმენა გაეღვიძა.

 თაყვანისმცემლებიდან განსაკუთრებული ყურადღებით ჯიმ დაგერტი გამოირჩეოდა, დამოუკიდებელი და ზრდასრული ადამიანი. ეს ნორმას ძალიან სიამოვნებდა. როცა გოდარდები საცხოვრებელ ადგილს იცვლიან, ნორმა ვერ მიჰყავთ და ის სწორედ დაგერტზე თხოვდება.

ქმრები

ზუსტი ცნობები მერლინის მხოლოდ 3 ქმარზე არსებობს:  ჯიმ დაგერტი, ჯო დი მაჯო, არტურ მილერი

1. ჯიმ დაგერტი

20 წლის იყო, ნორმაზე ზრუნავდა და დაკრძალვის ბიუროში მუშაობდა. დაქორწინდნენ 1942 წლის 19 ივნისს. ნორმამ სკოლიდან წამოვიდა. ერთი წლის შემდეგ ჯიმი სავაჭრო ფლოტში იწყებს მუშაობას, ნორმა - საავიაციო ქარხანაში. ცოტა ხნის შემდეგ ტოვებს ქარხანას და მოდელის კარიერას იწყებს.

1945 წლის შობის დამდეგს დაგერტი არჩევანის წინაშე აყენებს: ან მე, ან ჟურნალებიო. ნორმა პასუხს გაურბის, მაგრამ მოგვიანებით, ხომალდზე უგზავნის ქმარს გაყრისთვის საჭირო დოკუმენტებს.

პირველმა მეუღლებრივმა კავშირმა 4 წელი გასტანა. მოგვიანებით მერლინ მონრო ამ ქორწინებას ახალგაზრდობის შეცდომას დაარქმევს.

2. ჯო დი მაჯო

მიუხედავად იმისა, რომ მერლინისა და ბეისბოლის ვარკსვლავის - ჯო დი მაჯოს რომანზე ჭორი დიდხანს დადიოდა, 1952 წლის სექტემბერში წყვილი უარყოფდა საერთო გეგმების არსებობას.  იანვარში კი დაქორწინდა. დი მაჯოს თავიდანვე არ მოსწონდა მერლინის საქმე, განსაკუთრებით ყველას დასანახად სხეულის დემონსტრირება, საოცრად ეჭვიანი იყო, ხანდახან ხელიც აღუმართავს ცოლზე.

9 თვეში დაშორდნენ, მაგრამ დი მაჯო მთელი ცხოვრება ეხმარებოდა მერლინს. არტურ მილერთან გაყრის გამო თავსდატეხილი დეპრესიის დროსაც მივიდა მერლინთან დასახმარებლად, “პეინ-უაიტნის” ფსიქიატრიული საავადმყოფოდანაც გამოიყვანა, სწორედ მან მოაწყო დაკრძალვა.

3. არტურ მილერი – “ჩემი სიცოცხლე”

დრამატურგი არტურ მილერი მერლინმა თვითმკვლელობის მცდელობიდან რამდენიმე დღეში, 1950 წელს, ჰოლივუდში გაიცნო. მილერი ცოლიანი იყო და 2 შვილი ჰყავდა: “იმით გამიტაცა, რომ ჭკვიანია. მისი გონება ჩემი ნაცნობი ყველა დანარჩენი მამაკაცის გონებაზე ძლიერია. მას ესმის ჩემი სწრაფვა სრულყოფისკენ”, -ამბობდა მერლინი.

გაცნობის დღიდან დიდხანს არ უნახავთ ერთმანეთი, მხოლოდ 5 წლის შემდეგ შეხვდნენ და დაიწყო საიდუმლო პაემნები. მალე მილერი ცოლს გაშორდა და 1956 წლის ზაფხულში მერლინი ცოლად მოიყვანა. ერთად 4 წელი იქნებიან, მერლინი “თავის სიცოცხლეს” უწოდებს. 1961 წლის 20 იანვარში კი გაიყრებიან, ოფიციალური მიზეზი: ხასიათის შეუთავსებლობა.

მილერისთვის მერლინთან ურთიერთობა მძიმე ტვირთად გადაიქცა: ერთობლივი ცხოვრების 4 წლის მანძილზე ერთი სტრიქონიც არ დაუწერია. მერლინი კი ფილმებში გადაღებას და კარიერის შენებას განაგრძობდა.

მხოლოდ გაყრის შემდეგ წერს არტური პიესას საგანგებოდ მერლინისთვის და ამ პიესის მიხედვით გადაიღებენ მ. მონროს ბოლო ფილმს - "RESTLESS".

4. მერლინის მეოთხე ქორწინება (?)

არსებობს ვერსია, რობერტ სლეტცერთან ქორწინებაზე, თითქოს მეხიკოში დაქორწინდნენ და ჩამოსვლამდე დახიეს ქორწინების მოწმობა, მოილაპარაკეს, რომ ეს ქორწინება “ხუმრობა” იქნებოდა. 

რობერტი დიდხანს დარჩა სანდო ადამიანად, ხშირად ურეკავდნენ ერთმანეთს. სიკვდილამდე რამდენიმე დღით ადრე მერლინს განთქმული წითელი დღიურიც უჩვენებია მისთვის.

მონროს თვითმკვლელობაზე ოფიციალური განცხადების შემდეგ, რობერტი თვითონ იწყებს გამოძიებას. მთელი 10 წელი - მარტო, შემდეგი 10 წელი კი - ცნობილ დეტექტივთან ერთად.  მხოლოდ მისი წყალობით შეირყევა მერლინის გარდაცვალების გარემოებათა ოფიციალური ვერსია.

აუხდენელი ოცნება - შვილები

მერლინ მონრო მთელი ცხოვრება შვილს ნატრობდა, მაგრამ ვარსკვლავობისა და ფილმებში გადაღების ძლიერმა სურვილმა ოცნების ახდენა შეუძლებელი გახადა. ჯანმრთელობის მხრივაც პრობლემები ჰქონდა – 30-ზე მეტმა აბორტმა თავი იჩინა.

პირველი ქორწინების დროს, სახლში მოწყენილს, ძალიან სურდა ბავშვი, მაგრამ დაგერტი შეეწინააღმდეგა. როცა სიტუაცია შეიცვალა: ქმარი იხვეწებოდა, ნორმა კი უარზე იყო, მოდელობას გაუგო გემო და განაცხადა, ფიგურის გაფუჭება არ მინდაო. 

1957 წელს, არტურ მილერთან ქორწინების დროსაც დაფეხმძიმდა და დედობის მოლოდინში სიხარულით მეცხე ცაზე იყო. მაგრამ გარეორსულობა აღმოჩნდა და სიხარული მკვდრადშობილი ბავშვით დასრულდა. ასეთმა დარტყმამ მერლინი დეპრესიაში ჩააგდო, ბევრს სვამდა და ქაოტურად იღებდა წამლებს. 

ნარკოტიკების ჭარბი დოზის გამო კომაშიც ჩავარდა.

ცნობილი ფილმის ”ზოგს უფრო მხურვალედ უყვარს” (ანუ “ჯაზში მხოლოდ ქალიშვილები არიან”) გადაღებების დროს ისევ ორსულადაა და კლინიკაში წვება, ზამთარში - ისევ ნაადევად იმშობიარებს, ისევ მკვდარი ბავშვი.

ერთხელ მერლინს დაქალისთვის, ემი გრინისთვის უთქვამს, რომ 15 წლისამ შვილი გააჩინა და თავშესაფარში ჩააბარა. სიმართლეა ეს, თუ - მერლინის ფანტაზია, გაურკვეველია.  მაგრამ 2000 წლის იანვარში, ნიუ-იორკში გამოჩნდა კაცი, სახელად ჯოზეფ ფ. კენედი, რომელიც ამტკიცებდა მერლინის შვილი ვარო, მსახიობის სიკვდილისთანავე უცნობებმა გამიტაცეს, სერიოზული ავტოკატასტროფის დროს კი მეხსიერება დავკარგეო.

როგორც ჩანს, ეს მორიგი თაღლითობა იყო, ექსპერტების რწმუნებით მერლინის მემკვიდრეობა წლიურად ხომ $ 5.000.000–ით იზრდება!

სამსახური

1944 წლის ბოლოს, როცა 18 წლის ნორმა ჯინი რეიდიო პლეინზე მუშაობდა, არმიის ფოტოგრაფი გამოჩნდა. სამხედრო შეკვეთებზე მომუშავე ქალებისთვის სურათები უნდა გადაეღო, რომ ჯარისკაცები გაემხნევებინა.

ნორმას პოზირება და საათში 5 დოლარი შესთავაზეს, ისიც დათანხმდა. ამ ფოტოების ნაწილი ფოტოსააგენტო “ცისფერ წიგნში” აღმოჩნდა და ნორმა ჯინი გასაუბრებაზე დაიბარეს.

მალე მისი სურათები ქალთა ჟურნალებში გამოჩნდა. ხან საცურაო კოსტიუმი ეცვა, ხანაც “შორტები” და ბიუსტჰალტერი, თუმცა ყველა ფოტო დასაშვებ ზღვარს არ ცდებოდა. მოგვიანებით, როცა ლი სტრასბერგის სტუდიაში დადიოდა, მერლინს წამოცდა, რომ პირველ ხანებში, ჰოლივუდში, ფულს იმით შოულობდა, რომ “გოგონა გამოძახებით” იყო.

სხვათა შორის, 1988 წელს პენტჰაუზმა სენსაციური მასალა გამოაქვეყნა იმის თაობაზე, რომ ნაპოვნია პორნოგრაფიული ხასიათის 1944 წელს გადაღებული ფილმი ნორმა ჯინის მონაწილეობით.

1946 წლის აგვისტოში “XX საუკუნე - ფოქსმა” კონტრაქტით სტატისტად აიყვანა. ამ სტუდიაში დაერქვა ნორმა ჯინს – მერილინ მონრო. 

პოზირებას განაგრძობდა, მაგრამ გულით კინოს მიეჯაჭვა. ცოტახანში სტუდიიდან გამოუშვებენ, დარილ ზანუკის სიძესთან რომანის გამო. 1948 წელს “კოლამბია ფიქჩერზი” აწერს მასთან ნახევარწლიან კონტრაქტს ხელს და ეს სტუდიის მეპატრონის - ჯო შენკის წყალობით ხდება.

პირველი ფილმი, რომელშიც ნორმას ლაპარაკი, სიმღერა და ცეკვა შეეძლო იყო “ქორისტები”. ფილმი არ ვარგოდა, მაგრამ მერლინის ხმა მოიწონეს.

შემდეგ იყო ფილმი “სიყვარულზე გადარეული”.

ჯონი ჰაიდის დახმარებით, მერლინი 7-წლიან კონტრაქტს აფორმებს "ХХ CENTURY- FOX"-თან, ფილმში “ასფალტის ჯუნგლები” (1950) მთავარ როლშია. ეს ფაქტიურად დებიუტია.

შემდეგი:

"ღამის შეტევა"

”მაიმუნობა"

"ნიაგარა"

"ჯენტლმენები ირჩევე ქერებს"

"როგორ უნდა გაყვე მილიონერს"

"მდინარე

"ვარდისფერი გრძელწინდები”

"სხვა ისეთი ბიზნესი, როგორიც შოუ-ბიზნესია, არ არსებობს” 

"შვიდწლიანი მუნი".

“ავტობუსის გაჩერება”

"პრინცე და ქორისტი"

"ზოგს უფრო მხურვალედ უყვარს".

"ვისიყვარულოთ" ...

სიკვდილი

მერლინ მონრო 1962 წლის 3 აგვისტოს 36 წლის ასაკში ნარკოტიკის სასიკვდილო დოზით გარდაიცვალა. მისი გარდაცვალების სიმართლესთან ახლო 4 ვერსიაა ცნობილი:

1. კენედების შეკვეთილი მკვლელობა

1954 წელს მერლინს ტყავისყდიანი დღიური შეუძენია. მასში ჯონ კენედის საუბრებიდან ნაწყვეტებს იწერდა. მეგობრებთან საუბარში ჯონი პოლიტიკურ პრობლემებს განიხილავდა, ან ხსნიდა მთავრობის ამა თუ იმ დადგენილების არსს ან აუცილებლობას.

რა თქმა უნდა, ეს საუბრები საზოგადოებისთვის არ იყო განკუთვნილი, თუმცა პრეზიდენტის ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი იყო. მერლინი კი ვერ იმახსოვრებდა იმას, რასაც ჯონი ლაპარაკობდა, ამან კი პრეზიდენტი ერთხელ კინაღამ გააცოფა. ასე გაჩნდა ცნობილი დღიური - მაკომპრომენტირებელი ცნობებით სავსე გემრიელი ლუკმა კონკურენტებისთვის, მაფიისთვის და თავად პრეზიდენტისთვის. 

1960 წელს მერლინს უკვე სერიოზული პრობლემები ჰქონდა ალკოჰოლთან, სიმთვრალეში ხანდახან ჯონთან ინტრიგაც წამოსცდენია. არადა ამ ურთიერტობის გახმაურება კენედის კარიერას რა თქმა უნდა არ წაადგებოდა. როცა მერლინი ბოლოსდაბოლოს მიხვდა, რომ ჯონი მის ცოლად მოყვანას არ აპირებდა, ყურადღება ძმაზე - რობერტზე გადაიტანა.

 

რობერტი იმ დროს იუსტიციის მინისტრი იყო, მერლინი გამუდმებით ურეკავდა, რაც მინისტრიეს სასახელოდ ნამდვილად არ მეტყველებდა, რობერტის შეუბღალავი რეპუტაცია საფრთხეში იყო, მოგვიანებით ყურმილს საერთოდ აღარ იღებდა. 

ალკოჰოლის, ნარკოტიკების, დეპრესიის ხელში მერლინი კენედებისთვის სერიოზული დაბრკოლება და საფრთხე გახდა: მათი კავშირის გახმაურების შემთხვევაში, ინფორმაცია ბომბივით აფეთქდებოდა და დაანგრევდა ყველაფერს, რასაც ძმებმა სიცოცხლე შესწირეს.

მერლინის სიკვდილის შემდეგ ვიღაცამ მთელი სახლი გადაქექა. ტყავისყდიანი დღიური კი ვერადავერ იპოვეს. სპეცსამსახურების აგენტები იყვნენ, სემ ჯანკანას ხალხი თუ კიდევ, ვინმე სხვა - უცნობია. ტელეფონის ყურმილი გადადებული იყო, ვის ურეკავდა მერლინი სიკვდილის წინ - ესეც საიდუმლოა, სატელეფონო სადგურზე ჩანაწერი ამ საუბარზე გაქრა.

2. სიკვდილი, რომელიც მაფიამ მოაწყო

მერლინს რომანი რობერტ კენედისთანაც ჰქონდა.

იუსტიციის მინისტრმა ნამდვილი ომი გააჩაღა მაფიის წინააღმდეგ, ფრენკ სინატრასაც გადაეკიდა – ცნობილი მომღერალი მაფიის მეთაურის, სემ ჯანკანას მარჯვენა ხელი იყო.

მერლინი ისეთ წრეში ტრიალებდა და იმდენად ცნობილი იყო, რომ კენედების შანტაჟისა და კომპრომენტირებისთვის იდეალურ ვარიანტად გამოდგებოდა.

იცოდნენ თუ არა ჯანკანებმა მერლინის დღიურზე - არაა ცნობილი, მაგრამ, მისი სიკვდილის შემთხვევაში, პრეზიდენტისა და მისი ძმის პირადი ცხოვრების არასასიამოვნო დეტალები გამოაშკარავდებოდა.. ეს კი  მაფიის ინტერესში შედიოდა.

3. უბედური შემთხვევა - ნარკოტიკების ჭარბი დოზა

ნარკოტიკების მიღებას მერლინი 1953 წელს იწყებს.

1955 წლიდან ძილისწინ აბებს იღებს, ან ხსნარებს, დილიდან - სტიმულატორებს, თან ალკოჰოლსაც არ ერიდება.

ნერვული შეტევები თანდათან ხშირდება. როცა მუცელი მოეშალა და დეპრესიაში ჩავარდა, კიდევ უფრო მიეძალა ალკოჰოლს და ნარკოტიკებს, კომაშიც  კი იყო.

1961 წელს მერლინის ჯანმრთელობის მდგომარეობა გაუარესდა. ნარკოტიკების მოხმარება საიდუმლო აღარ იყო. ასე რომ, შემთხვევითი, ჭარბი დოზისგან სიკვდილიც არ ჩანს დაუჯერებელი.

4. თვითმკვლელობა

თაყვანისმცემლების ბრბოების მიუხედავად, მერლინი მარტოსული და დეპრესიული იყო. როგორც ჩანს, მისი შიში, დედასავით არ გავგიჟდეო, ამაო არ იყო.

 

თავის მოკვლა ორჯერ სცადა. ერთხელ გაზი ჩართო, მეორედ - აბები მიიღო. ჯონი ჰაიდის სიკვდილის შემდეგაც ჰქონდა მცდელობა. 1958 წელს ფსიქიატრი შიზოფრენიის ნიშნებსაც ამჩნევს. ბოლო ფილმზე ნეგატიური გამოხმაურებების შემდეგ ნერვული შეტევა ჰქონდა და კლინიკაში “ნაკლებად შფოთიანების” პალატაში ათავსებენ. ასეთი ფსიქიკის ფონზე, არც თვითმკვლელობაა არარეალური.

* * *

მერლინი სიკვდილის შემდეგაც იპყრობდა ყურადღებას. ამერიკაშიც და ევროპაშიც უამრავი წიგნი და სტატია ქვეყნდებოდა მისი ფენომენის ამოსახსნელად, ხოლო ეკრანებზე მისი შემოქმედებისთვის მიძღვნილი რამდენიმე ფილმი გამოვიდა:

"მერლინი" (1963), "ნახვამდის ნორმა ჯინ!" (1976), "მერლინი: ისტორია, რომელიც ჯერ არ უამბიათ" (1980), "მერლინ მონროს უკანასკნელი დღეები" (1985), "მერლინ მონრო: რა იმალება ლეგენდის მიღმა" (1987).

თითოეული ავტორი თავისებურად ცდილობს შეაღწიოს იმ ქალის სულში, რომელიც ისე წავიდა ქვეყნიდან, რომ ვერ გაუგეს...

თითქმის 40 წელია ამ საიდუმლოებით მოცული სიკვდილის შემდეგ და ისევ ყველას ახსოვს, რას უნდა ნიშნავდეს ეს? ალბათ იმას, რომ მსოფლიო კინოს ისტორიაში მერლინ მონრო გაცილებით დიდი მოვლენა იყო, ვიდრე უბრალოდ ლამაზი და სექსუალური ქერა ქალი...

მოამზადა სოფიო გულიაშვილმა

წყარო

0

ავტორი: